W historii znanych jest wiele przekazów o ludziach, rodach, a nawet całych narodach, które chciały swoją przeszłość upiększyć, wydłużyć jej trwanie, a nawet przypisać temu jakieś szczególne właściwości bądź nadprzyrodzone cechy Znane są starania wielu arystokratycznych, polskich rodów, które podejmowały próby pisemnego udowodnienia, że ich korzenie wywodzą się z rodów rzymskich, a nawet z rodziny Juliusza Cezara. Ja takich zamiarów nie mam. Być może płynie w naszych żyłach krew sławnych wojów lub wielkorządców, ale może być i tak, że nasi przodkowie to byli prości ludzie, z gminu, skrzyżowani z nieznanymi rodami Tatarów, Turków, Rusinów, Połowczan, Wołochów, Madziarów lub wszelkiej maści Mongołów, bo w takim wielonarodowym kraju, kolejnym generacjom moich przodków dane było żyć.

Książka od pięćdziesięciu sześciu lat należy do klasyki publikacji z tego zakresu. Jej obecna wersja jest nowym, znacznie poszerzonym opracowaniem zagadnienia sarmatyzmu, którego pierwszy rzut (nigdy potem nie wznawiany) nakreślił autor przed ponad półwieczem. Od tego czasu pracował nad tą problematyką dalej. Wyniki jego naukowych poszukiwań włączone zostały do tej nowej edycji jako część zatytułowana Zagadnienie sarmatyzmu w kulturze i literaturze polskiej.Publikacja ta, jako opracowanie dotyczące fundamentalnego zagadnienia dla kultury staropolskiej, opatrzona została obszernym streszczeniem-omówieniem, przygotowanym w języku angielskim przez p. Teresę Bałuk-Ulewiczową.